wyczucie

Polish

Etymology

From wyczuć +‎ -ie.

Pronunciation

• IPA^(key): /vɨˈt͡ʂu.t͡ɕɛ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ut͡ɕɛ
• Syllabification: wy‧czu‧cie

Noun

wyczucie n

1. verbal noun of wyczuć
2. sense, feeling, intuition
3. tact

   Synonym: takt

Declension

Declension of wyczucie

	singular
nominative	wyczucie
genitive	wyczucia
dative	wyczuciu
accusative	wyczucie
instrumental	wyczuciem
locative	wyczuciu
vocative	wyczucie

Further reading

• wyczucie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wyczucie in Polish dictionaries at PWN