weerleggen
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
weer- (“against, counter”) + leggen (“to lay”). Compare German widerlegen, Swedish vederlägga.
Pronunciation[edit]
Verb[edit]
weerleggen
Inflection[edit]
Conjugation of weerleggen (weak, prefixed) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | weerleggen | |||
past singular | weerlegde | |||
past participle | weerlegd | |||
infinitive | weerleggen | |||
gerund | weerleggen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | weerleg | weerlegde | ||
2nd person sing. (jij) | weerlegt | weerlegde | ||
2nd person sing. (u) | weerlegt | weerlegde | ||
2nd person sing. (gij) | weerlegt | weerlegde | ||
3rd person singular | weerlegt | weerlegde | ||
plural | weerleggen | weerlegden | ||
subjunctive sing.1 | weerlegge | weerlegde | ||
subjunctive plur.1 | weerleggen | weerlegden | ||
imperative sing. | weerleg | |||
imperative plur.1 | weerlegt | |||
participles | weerleggend | weerlegd | ||
1) Archaic. |