wcielić

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

Ultimately a calque of Latin incorporō. Analyzable as w- +‎ ciało +‎ -ić.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈft͡ɕɛ.lit͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛlit͡ɕ
  • Syllabification: wcie‧lić

Verb

[edit]

wcielić pf (imperfective wcielać)

  1. (transitive) to embody, to personify, to incarnate
  2. (transitive) to incorporate, to integrate
  3. (reflexive with się) to impersonate, to play

Conjugation

[edit]
Conjugation of wcielić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wcielić
future tense 1st wcielę wcielimy
2nd wcielisz wcielicie
3rd wcieli wcielą
impersonal wcieli się
past tense 1st wcieliłem,
-(e)m wcielił
wcieliłam,
-(e)m wcieliła
wcieliłom,
-(e)m wcieliło
wcieliliśmy,
-(e)śmy wcielili
wcieliłyśmy,
-(e)śmy wcieliły
2nd wcieliłeś,
-(e)ś wcielił
wcieliłaś,
-(e)ś wcieliła
wcieliłoś,
-(e)ś wcieliło
wcieliliście,
-(e)ście wcielili
wcieliłyście,
-(e)ście wcieliły
3rd wcielił wcieliła wcieliło wcielili wcieliły
impersonal wcielono
conditional 1st wcieliłbym,
bym wcielił
wcieliłabym,
bym wcieliła
wcieliłobym,
bym wcieliło
wcielilibyśmy,
byśmy wcielili
wcieliłybyśmy,
byśmy wcieliły
2nd wcieliłbyś,
byś wcielił
wcieliłabyś,
byś wcieliła
wcieliłobyś,
byś wcieliło
wcielilibyście,
byście wcielili
wcieliłybyście,
byście wcieliły
3rd wcieliłby,
by wcielił
wcieliłaby,
by wcieliła
wcieliłoby,
by wcieliło
wcieliliby,
by wcielili
wcieliłyby,
by wcieliły
impersonal wcielono by
imperative 1st niech wcielę wcielmy
2nd wciel wcielcie
3rd niech wcieli niech wcielą
passive adjectival participle wcielony wcielona wcielone wcieleni wcielone
anterior adverbial participle wcieliwszy
verbal noun wcielenie

Further reading

[edit]
  • wcielić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wcielić in Polish dictionaries at PWN