warkotać

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

Inherited from Proto-Slavic *vьrkotati.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /varˈkɔ.tat͡ɕ/
  • Rhymes: -ɔtat͡ɕ
  • Syllabification: war‧ko‧tać

Verb

[edit]

warkotać impf (perfective zawarkotać)

  1. (intransitive) to whirr (to make a sibilant buzzing sound)
    Synonyms: furkotać, warczeć

Conjugation

[edit]
Conjugation of warkotać impf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive warkotać
present tense 1st warkoczę warkoczemy
2nd warkoczesz warkoczecie
3rd warkocze warkoczą
impersonal warkocze się
past tense 1st warkotałem,
-(e)m warkotał
warkotałam,
-(e)m warkotała
warkotałom,
-(e)m warkotało
warkotaliśmy,
-(e)śmy warkotali
warkotałyśmy,
-(e)śmy warkotały
2nd warkotałeś,
-(e)ś warkotał
warkotałaś,
-(e)ś warkotała
warkotałoś,
-(e)ś warkotało
warkotaliście,
-(e)ście warkotali
warkotałyście,
-(e)ście warkotały
3rd warkotał warkotała warkotało warkotali warkotały
impersonal warkotano
future tense 1st będę warkotał,
będę warkotać
będę warkotała,
będę warkotać
będę warkotało,
będę warkotać
będziemy warkotali,
będziemy warkotać
będziemy warkotały,
będziemy warkotać
2nd będziesz warkotał,
będziesz warkotać
będziesz warkotała,
będziesz warkotać
będziesz warkotało,
będziesz warkotać
będziecie warkotali,
będziecie warkotać
będziecie warkotały,
będziecie warkotać
3rd będzie warkotał,
będzie warkotać
będzie warkotała,
będzie warkotać
będzie warkotało,
będzie warkotać
będą warkotali,
będą warkotać
będą warkotały,
będą warkotać
impersonal będzie warkotać się
conditional 1st warkotałbym,
bym warkotał
warkotałabym,
bym warkotała
warkotałobym,
bym warkotało
warkotalibyśmy,
byśmy warkotali
warkotałybyśmy,
byśmy warkotały
2nd warkotałbyś,
byś warkotał
warkotałabyś,
byś warkotała
warkotałobyś,
byś warkotało
warkotalibyście,
byście warkotali
warkotałybyście,
byście warkotały
3rd warkotałby,
by warkotał
warkotałaby,
by warkotała
warkotałoby,
by warkotało
warkotaliby,
by warkotali
warkotałyby,
by warkotały
impersonal warkotano by
imperative 1st niech warkoczę warkoczmy
2nd warkocz warkoczcie
3rd niech warkocze niech warkoczą
active adjectival participle warkoczący warkocząca warkoczące warkoczący warkoczące
contemporary adverbial participle warkocząc
verbal noun warkotanie
[edit]
adjective
noun
verb

Further reading

[edit]
  • warkotać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • warkotać in Polish dictionaries at PWN