tuin

Afrikaans

Etymology

From Dutch tuin, from Middle Dutch tuun, from Old Dutch tūn, from Proto-Germanic *tūną, from Proto-Celtic *dūnom.

Pronunciation

• IPA^(key): /tœi̯n/

• Audio:

  (file)

Noun

tuin (plural tuine, diminutive tuintjie)

1. A garden, yard.

Derived terms

• agtertuin
• dieretuin
• kindertuin
• tuinslang
• wildtuin

 

Dutch

Etymology

From Middle Dutch tuun, from Old Dutch tūn, from Proto-Germanic *tūną, from Proto-Celtic *dūnom.

Pronunciation

• IPA^(key): /tœy̯n/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: tuin
• Rhymes: -œy̯n

Noun

tuin m (plural tuinen, diminutive tuintje n)

1. A garden, yard.
2. (regional, dated) An enclosure, fence or hedge.

Derived terms

• achtertuin
• betuinen
• binnentuin
• dierentuin
• heemtuin
• kruidentuin
• lusttuin
• moestuin
• om de tuin leiden
• speeltuin
• tuinakelei
• tuinboon
• tuindorp
• tuinen
• tuinfluiter
• tuinhibiscus
• tuinhuis
• tuinieren
• tuinjudaspenning
• tuinkaasjeskruid
• tuinkabouter
• tuinkamer
• tuinkever
• tuinklauw
• tuinman
• tuinreseda
• tuinslang
• tuinstad
• tuinstoel
• tuinwijk
• tuinwolfsmelk
• voortuin

 

Descendants

• Afrikaans: tuin
• Berbice Creole Dutch: tun
• Skepi Creole Dutch: tun

Finnish

Noun

tuin

1. instructive plural of tuki

Verb

tuin

1. first-person singular past indicative of tukea

Anagrams

• nuti, tiun