trębacz

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish trębacz, from Proto-Slavic *trǫbačь.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtrɛm.bat͡ʂ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛmbat͡ʂ
• Syllabification: trę‧bacz

Noun

trębacz m pers (female equivalent trębaczka)

1. trumpeter

Declension

Declension of trębacz

	singular	plural
nominative	trębacz	trębacze
genitive	trębacza	trębaczy
dative	trębaczowi	trębaczom
accusative	trębacza	trębaczy
instrumental	trębaczem	trębaczami
locative	trębaczu	trębaczach
vocative	trębaczu	trębacze

Further reading

• trębacz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• trębacz in Polish dictionaries at PWN