tiúin

Irish

Etymology

Borrowed from English tune.

Noun

tiúin f (genitive singular tiúine, nominative plural tiúineanna)

1. tune

Declension

Declension of tiúin

Second declension

Bare forms Case Singular Plural Nominative tiúin tiúineanna Vocative a thiúin a thiúineanna Genitive tiúine tiúineanna Dative tiúin tiúineanna

Forms with the definite article Case Singular Plural Nominative an tiúin na tiúineanna Genitive na tiúine na dtiúineanna Dative leis an tiúin don tiúin leis na tiúineanna

Verb

tiúin (present analytic tiúnann, future analytic tiúnfaidh, verbal noun tiúnadh, past participle tiúnta)

1. (transitive, intransitive) tune

Conjugation

conjugation of tiúin (first conjugation – A)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	tiúnaim	tiúnann tú; tiúnair†	tiúnann sé, sí	tiúnaimid	tiúnann sibh	tiúnann siad; tiúnaid†	a thiúnann; a thiúnas / a dtiúnann*; a dtiúnas*	tiúntar
	past	thiúin mé; thiúnas	thiúin tú; thiúnais	thiúin sé, sí	thiúnamar; thiúin muid	thiúin sibh; thiúnabhair	thiúin siad; thiúnadar	a thiúin / ar thiúin*	tiúnadh
	past habitual	thiúnainn / dtiúnainn‡‡	thiúntá / dtiúntᇇ	thiúnadh sé, sí / dtiúnadh sé, s퇇	thiúnaimis; thiúnadh muid / dtiúnaimis‡‡; dtiúnadh muid‡‡	thiúnadh sibh / dtiúnadh sibh‡‡	thiúnaidís; thiúnadh siad / dtiúnaidís‡‡; dtiúnadh siad‡‡	a thiúnadh / a dtiúnadh*	thiúntaí / dtiúnta퇇
future		tiúnfaidh mé; tiúnfad	tiúnfaidh tú; tiúnfair†	tiúnfaidh sé, sí	tiúnfaimid; tiúnfaidh muid	tiúnfaidh sibh	tiúnfaidh siad; tiúnfaid†	a thiúnfaidh; a thiúnfas / a dtiúnfaidh*; a dtiúnfas*	tiúnfar
conditional		thiúnfainn / dtiúnfainn‡‡	thiúnfá / dtiúnfᇇ	thiúnfadh sé, sí / dtiúnfadh sé, s퇇	thiúnfaimis; thiúnfadh muid / dtiúnfaimis‡‡; dtiúnfadh muid‡‡	thiúnfadh sibh / dtiúnfadh sibh‡‡	thiúnfaidís; thiúnfadh siad / dtiúnfaidís‡‡; dtiúnfadh siad‡‡	a thiúnfadh / a dtiúnfadh*	thiúnfaí / dtiúnfa퇇
subjunctive	present	go dtiúna mé; go dtiúnad†	go dtiúna tú; go dtiúnair†	go dtiúna sé, sí	go dtiúnaimid; go dtiúna muid	go dtiúna sibh	go dtiúna siad; go dtiúnaid†	—	go dtiúntar
	past	dá dtiúnainn	dá dtiúntá	dá dtiúnadh sé, sí	dá dtiúnaimis; dá dtiúnadh muid	dá dtiúnadh sibh	dá dtiúnaidís; dá dtiúnadh siad	—	dá dtiúntaí
imperative		tiúnaim	tiúin	tiúnadh sé, sí	tiúnaimis	tiúnaigí; tiúnaidh†	tiúnaidís	—	tiúntar
verbal noun		tiúnadh
past participle		tiúnta

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Mutation

Irish mutation
Radical	Lenition	Eclipsis
tiúin	thiúin	dtiúin
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

Further reading

• Ó Dónaill, Niall (1977) “tiúin”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN
• de Bhaldraithe, Tomás (1959) “tiúin”, in English-Irish Dictionary, An Gúm
• “tiúin”, in New English-Irish Dictionary, Foras na Gaeilge, 2013-2024