sprekenderwijs

Dutch

Etymology

A univerbation of sprekender (“feminine genitive singular of sprekend”) +‎ wijs (“manner”), a genitive absolute phrase. By surface analysis, sprekend +‎ -wijs.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Adverb

sprekenderwijs

1. (uncommon) through speaking

   Hij leerde de nieuwe taal geheel sprekenderwijs. ― He learned the new language entirely through speaking.