sprawczość

Polish

Etymology

From sprawczy +‎ -ość.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈspraf.t͡ʂɔɕt͡ɕ/
• Rhymes: -aft͡ʂɔɕt͡ɕ
• Syllabification: spraw‧czość

Noun

sprawczość f

1. (philosophy, psychology, sociology) agency (capacity of acting or of exerting power)

Declension

Declension of sprawczość

	singular
nominative	sprawczość
genitive	sprawczości
dative	sprawczości
accusative	sprawczość
instrumental	sprawczością
locative	sprawczości
vocative	sprawczości

Derived terms

adjective

• sprawczy

 

nouns

• sprawca
• sprawczyni

 

verb

• sprawiać impf
• sprawić pf