soorteigen

Dutch

Etymology

Compound of soort (“species”) +‎ eigen (“own”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌsoːrtˈɛi̯.ɣə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: soort‧ei‧gen

Adjective

soorteigen (not comparable)

1. specific to or typical for a given species; natural

Inflection

Declension of soorteigen
uninflected	soorteigen
inflected	soorteigen
comparative	—
		positive
predicative/adverbial		soorteigen
indefinite	m./f. sing.	soorteigen
	n. sing.	soorteigen
	plural	soorteigen
definite		soorteigen
partitive		soorteigens