pynda

Icelandic

Alternative forms

• pynta

Etymology

From Old Norse pynda, from Old English *pyndan, from Proto-West Germanic *pundijan.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpʰɪnta/

  Rhymes: -ɪnta

Verb

pynda (weak verb, third-person singular past indicative pyndaði, supine pyndað)

1. to torture

Conjugation

pynda — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að pynda
supine (sagnbót)		pyndað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		pyndandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég pynda	við pyndum	present (nútíð)	ég pyndi	við pyndum
	þú pyndar	þið pyndið		þú pyndir	þið pyndið
	hann, hún, það pyndar	þeir, þær, þau pynda		hann, hún, það pyndi	þeir, þær, þau pyndi
past (þátíð)	ég pyndaði	við pynduðum	past (þátíð)	ég pyndaði	við pynduðum
	þú pyndaðir	þið pynduðuð		þú pyndaðir	þið pynduðuð
	hann, hún, það pyndaði	þeir, þær, þau pynduðu		hann, hún, það pyndaði	þeir, þær, þau pynduðu
imperative (boðháttur)	pynda (þú)	pyndið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	pyndaðu	pyndiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

pyndast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að pyndast
supine (sagnbót)		pyndast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		pyndandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég pyndast	við pyndumst	present (nútíð)	ég pyndist	við pyndumst
	þú pyndast	þið pyndist		þú pyndist	þið pyndist
	hann, hún, það pyndast	þeir, þær, þau pyndast		hann, hún, það pyndist	þeir, þær, þau pyndist
past (þátíð)	ég pyndaðist	við pynduðumst	past (þátíð)	ég pyndaðist	við pynduðumst
	þú pyndaðist	þið pynduðust		þú pyndaðist	þið pynduðust
	hann, hún, það pyndaðist	þeir, þær, þau pynduðust		hann, hún, það pyndaðist	þeir, þær, þau pynduðust
imperative (boðháttur)	pyndast (þú)	pyndist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	pyndastu	pyndisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

pyndaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	pyndaður	pynduð	pyndað		pyndaðir	pyndaðar	pynduð
accusative (þolfall)	pyndaðan	pyndaða	pyndað		pyndaða	pyndaðar	pynduð
dative (þágufall)	pynduðum	pyndaðri	pynduðu		pynduðum	pynduðum	pynduðum
genitive (eignarfall)	pyndaðs	pyndaðrar	pyndaðs		pyndaðra	pyndaðra	pyndaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	pyndaði	pyndaða	pyndaða		pynduðu	pynduðu	pynduðu
accusative (þolfall)	pyndaða	pynduðu	pyndaða		pynduðu	pynduðu	pynduðu
dative (þágufall)	pyndaða	pynduðu	pyndaða		pynduðu	pynduðu	pynduðu
genitive (eignarfall)	pyndaða	pynduðu	pyndaða		pynduðu	pynduðu	pynduðu

Derived terms

• pynding

References

• Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans. (Available on Málið.is under the “Eldra mál” tab.)