pruvi

Esperanto

Etymology

Derived from Old French prover, from Latin probare (“test, approve, demonstrate”), from probus (“good”).

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈpruvi]
• Rhymes: -uvi
• Hyphenation: pru‧vi

Verb

pruvi (present pruvas, past pruvis, future pruvos, conditional pruvus, volitive pruvu)

1. (transitive) To demonstrate that something is true; to give proof for.

Conjugation

Conjugation of pruvi present past future singular plural singular plural singular plural tense pruvas pruvis pruvos active participle pruvanta pruvantaj pruvinta pruvintaj pruvonta pruvontaj acc. pruvantan pruvantajn pruvintan pruvintajn pruvontan pruvontajn passive participle pruvata pruvataj pruvita pruvitaj pruvota pruvotaj acc. pruvatan pruvatajn pruvitan pruvitajn pruvotan pruvotajn nominal active participle pruvanto pruvantoj pruvinto pruvintoj pruvonto pruvontoj acc. pruvanton pruvantojn pruvinton pruvintojn pruvonton pruvontojn nominal passive participle pruvato pruvatoj pruvito pruvitoj pruvoto pruvotoj acc. pruvaton pruvatojn pruviton pruvitojn pruvoton pruvotojn adverbial active participle pruvante pruvinte pruvonte adverbial passive participle pruvate pruvite pruvote infinitive pruvi imperative pruvu conditional pruvus

Related terms

• pruve
• pruvo
• senpruve