porazić

Polish

Etymology

From po- +‎ razić.

Pronunciation

• IPA^(key): /pɔˈra.ʑit͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -aʑit͡ɕ
• Syllabification: po‧ra‧zić

Verb

porazić pf (imperfective porażać)

1. (transitive) to shock, to stun, to paralyse
2. (transitive) to strike, to smite
3. (transitive, of an illness) to strike down, to afflict

Conjugation

Conjugation of porazić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		porazić
future tense	1st	porażę			porazimy
	2nd	porazisz			porazicie
	3rd	porazi			porażą
	impersonal	porazi się
past tense	1st	poraziłem, -(e)m poraził	poraziłam, -(e)m poraziła	poraziłom, -(e)m poraziło	poraziliśmy, -(e)śmy porazili	poraziłyśmy, -(e)śmy poraziły
	2nd	poraziłeś, -(e)ś poraził	poraziłaś, -(e)ś poraziła	poraziłoś, -(e)ś poraziło	poraziliście, -(e)ście porazili	poraziłyście, -(e)ście poraziły
	3rd	poraził	poraziła	poraziło	porazili	poraziły
	impersonal	porażono
conditional	1st	poraziłbym, bym poraził	poraziłabym, bym poraziła	poraziłobym, bym poraziło	porazilibyśmy, byśmy porazili	poraziłybyśmy, byśmy poraziły
	2nd	poraziłbyś, byś poraził	poraziłabyś, byś poraziła	poraziłobyś, byś poraziło	porazilibyście, byście porazili	poraziłybyście, byście poraziły
	3rd	poraziłby, by poraził	poraziłaby, by poraziła	poraziłoby, by poraziło	poraziliby, by porazili	poraziłyby, by poraziły
	impersonal	porażono by
imperative	1st	niech porażę			poraźmy
	2nd	poraź			poraźcie
	3rd	niech porazi			niech porażą
passive adjectival participle		porażony	porażona	porażone	porażeni	porażone
anterior adverbial participle		poraziwszy
verbal noun		porażenie

Further reading

• porazić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• porazić in Polish dictionaries at PWN