popić

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From po- +‎ pić.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈpɔ.pit͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔpit͡ɕ
  • Syllabification: po‧pić

Verb

[edit]

popić pf (imperfective popijać)

  1. (transitive) to sip (drink a small amount of something)
    Synonyms: see Thesaurus:pić
  2. (transitive) to chase, to wash down

Conjugation

[edit]
Conjugation of popić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive popić
future tense 1st popiję popijemy
2nd popijesz popijecie
3rd popije popiją
impersonal popije się
past tense 1st popiłem,
-(e)m popił
popiłam,
-(e)m popiła
popiłom,
-(e)m popiło
popiliśmy,
-(e)śmy popili
popiłyśmy,
-(e)śmy popiły
2nd popiłeś,
-(e)ś popił
popiłaś,
-(e)ś popiła
popiłoś,
-(e)ś popiło
popiliście,
-(e)ście popili
popiłyście,
-(e)ście popiły
3rd popił popiła popiło popili popiły
impersonal popito
conditional 1st popiłbym,
bym popił
popiłabym,
bym popiła
popiłobym,
bym popiło
popilibyśmy,
byśmy popili
popiłybyśmy,
byśmy popiły
2nd popiłbyś,
byś popił
popiłabyś,
byś popiła
popiłobyś,
byś popiło
popilibyście,
byście popili
popiłybyście,
byście popiły
3rd popiłby,
by popił
popiłaby,
by popiła
popiłoby,
by popiło
popiliby,
by popili
popiłyby,
by popiły
impersonal popito by
imperative 1st niech popiję popijmy
2nd popij popijcie
3rd niech popije niech popiją
passive adjectival participle popity popita popite popici popite
anterior adverbial participle popiwszy
verbal noun popicie

Further reading

[edit]
  • popić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • popić in Polish dictionaries at PWN