podpić

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From pod- +‎ pić.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈpɔt.pit͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔtpit͡ɕ
  • Syllabification: pod‧pić

Verb

[edit]

podpić pf

  1. (intransitive or reflexive with się, colloquial) to get slightly drunk, to get tipsy

Conjugation

[edit]
Conjugation of podpić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive podpić
future tense 1st podpiję podpijemy
2nd podpijesz podpijecie
3rd podpije podpiją
impersonal podpije się
past tense 1st podpiłem,
-(e)m podpił
podpiłam,
-(e)m podpiła
podpiłom,
-(e)m podpiło
podpiliśmy,
-(e)śmy podpili
podpiłyśmy,
-(e)śmy podpiły
2nd podpiłeś,
-(e)ś podpił
podpiłaś,
-(e)ś podpiła
podpiłoś,
-(e)ś podpiło
podpiliście,
-(e)ście podpili
podpiłyście,
-(e)ście podpiły
3rd podpił podpiła podpiło podpili podpiły
impersonal podpito
conditional 1st podpiłbym,
bym podpił
podpiłabym,
bym podpiła
podpiłobym,
bym podpiło
podpilibyśmy,
byśmy podpili
podpiłybyśmy,
byśmy podpiły
2nd podpiłbyś,
byś podpił
podpiłabyś,
byś podpiła
podpiłobyś,
byś podpiło
podpilibyście,
byście podpili
podpiłybyście,
byście podpiły
3rd podpiłby,
by podpił
podpiłaby,
by podpiła
podpiłoby,
by podpiło
podpiliby,
by podpili
podpiłyby,
by podpiły
impersonal podpito by
imperative 1st niech podpiję podpijmy
2nd podpij podpijcie
3rd niech podpije niech podpiją
passive adjectival participle podpity podpita podpite podpici podpite
anterior adverbial participle podpiwszy
verbal noun podpicie

Further reading

[edit]
  • podpić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • podpić in Polish dictionaries at PWN