observeren
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
From Middle French observer, from Latin observō.
Pronunciation[edit]
- IPA(key): /ˌɔp.sɛrˈveː.rə(n)/, /ˌɔp.sərˈveː.rə(n)/
Audio (file) - Hyphenation: ob‧ser‧ve‧ren
- Rhymes: -eːrən
Verb[edit]
observeren
- (transitive, intransitive) to observe, to watch
Inflection[edit]
Conjugation of observeren (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | observeren | |||
past singular | observeerde | |||
past participle | geobserveerd | |||
infinitive | observeren | |||
gerund | observeren n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | observeer | observeerde | ||
2nd person sing. (jij) | observeert | observeerde | ||
2nd person sing. (u) | observeert | observeerde | ||
2nd person sing. (gij) | observeert | observeerde | ||
3rd person singular | observeert | observeerde | ||
plural | observeren | observeerden | ||
subjunctive sing.1 | observere | observeerde | ||
subjunctive plur.1 | observeren | observeerden | ||
imperative sing. | observeer | |||
imperative plur.1 | observeert | |||
participles | observerend | geobserveerd | ||
1) Archaic. |