obrzym

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *ob(ъ)rinъ.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ɔbr̝im/
• IPA^(key): (15^th CE) /ɔbr̝im/

Noun

obrzym m pers

1. (attested in Pomerania, Greater Poland) giant (person, or rarely an animal, of very large proportions)

   Synonym: stolin

   • 1930 [c. 1455], “Deut”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎^[1], 2, 11:

     Iako obrzymowye (gigantes) domnymani sø bili, aby byli rowni synom Enachovim

     [Jako obrzymowie (gigantes) domnimani są byli, aby byli rowni synom Enachowym]

   • 1874-1891 [15th century], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności‎^{[2], [3], [4]}, volume XXIV, Grochów, West Pomeranian Voivodeship, Kcynia, page 62:

     Adducit in exemplum elephantem, obrzim, qui vnicum puerum tamen habet et hoc in centum annis, quem cum magna astucia parturit

     [Adducit in exemplum elephantem, obrzym, qui vnicum puerum tamen habet et hoc in centum annis, quem cum magna astucia parturit]

Descendants

• Polish: olbrzym

References

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “obrzym”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Further reading

• M. Arcta Słownik Staropolski/Obrzym on the Polish Wikisource.Wikisource ^pl