milczeć

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

Inherited from Old Polish milczeć, from Proto-Slavic *mьlčati.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈmil.t͡ʂɛt͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ilt͡ʂɛt͡ɕ
  • Syllabification: mil‧czeć

Verb

[edit]

milczeć impf

  1. (intransitive) not to speak; to keep quiet, to keep silent, to be silent

Conjugation

[edit]
Conjugation of milczeć impf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive milczeć
present tense 1st milczę milczymy
2nd milczysz milczycie
3rd milczy milczą
impersonal milczy się
past tense 1st milczałem,
-(e)m milczał
milczałam,
-(e)m milczała
milczałom,
-(e)m milczało
milczeliśmy,
-(e)śmy milczeli
milczałyśmy,
-(e)śmy milczały
2nd milczałeś,
-(e)ś milczał
milczałaś,
-(e)ś milczała
milczałoś,
-(e)ś milczało
milczeliście,
-(e)ście milczeli
milczałyście,
-(e)ście milczały
3rd milczał milczała milczało milczeli milczały
impersonal milczano
future tense 1st będę milczał,
będę milczeć
będę milczała,
będę milczeć
będę milczało,
będę milczeć
będziemy milczeli,
będziemy milczeć
będziemy milczały,
będziemy milczeć
2nd będziesz milczał,
będziesz milczeć
będziesz milczała,
będziesz milczeć
będziesz milczało,
będziesz milczeć
będziecie milczeli,
będziecie milczeć
będziecie milczały,
będziecie milczeć
3rd będzie milczał,
będzie milczeć
będzie milczała,
będzie milczeć
będzie milczało,
będzie milczeć
będą milczeli,
będą milczeć
będą milczały,
będą milczeć
impersonal będzie milczeć się
conditional 1st milczałbym,
bym milczał
milczałabym,
bym milczała
milczałobym,
bym milczało
milczelibyśmy,
byśmy milczeli
milczałybyśmy,
byśmy milczały
2nd milczałbyś,
byś milczał
milczałabyś,
byś milczała
milczałobyś,
byś milczało
milczelibyście,
byście milczeli
milczałybyście,
byście milczały
3rd milczałby,
by milczał
milczałaby,
by milczała
milczałoby,
by milczało
milczeliby,
by milczeli
milczałyby,
by milczały
impersonal milczano by
imperative 1st niech milczę milczmy
2nd milcz milczcie
3rd niech milczy niech milczą
active adjectival participle milczący milcząca milczące milczący milczące
contemporary adverbial participle milcząc
verbal noun milczenie
[edit]

Further reading

[edit]
  • milczeć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • milczeć in Polish dictionaries at PWN