manzjare

Limburgish

Alternative forms

• manscheere (Eupen)

Etymology

Borrowed from French manger.

Verb

manzjare

1. to eat a lot

Conjugation

Montfortian conjugation of manzjare (first conjugation)

non-finite forms	infinitive	gerund	present participle	past participle	adjective	adverb
	(tö) manzjare	't manzjare n	manzjarendj	höbbe gemanzjare	gemanzjaredje, gemanzjaredjer, gemanzjaredjes	gemanzjaredj, gemanzjaredjelik
number & tense	verb-second order			verb-first order
	present	past	subjunctive	present	past	subjunctive
first person singular	manzjare	manzjaredje	manzjare	manzjare	manzjaredje-n	manzjare-n
second person singular	manzjares	manzjaredjes	manzjare	manzjares	manzjaredjes	manzjarer
third person singular	manzjaretj	manzjaredje	manzjare	manzjaretj'r	manzjaredje	manzjarer
first person plural	manzjare	manzjaredje	manzjare	manzjaretj	manzjaredje	manzjare
second person plural	manzjaretj	manzjaredje	manzjare	manzjaretj	manzjaredje	manzjaretj
third person plural	manzjare	manzjaredje	manzjare	manzjare	manzjaredje	manzjarer
other forms	noun	imperative singular impolite	imperative singular polite	imperative dual	imperative plural	inclusive
	't gemanzjare n	manzjare!	manzjaretj!	manzjaretj, manzjaretj!	manzjaretj!	manzjarem