kraĉi

See also: krāci

Esperanto

Etymology

From French cracher, possibly of Germanic origin; compare Proto-Germanic *hrēkijaną (“to spit, retch, vomit”), *krakōną (“to make a cracking sound”).

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈkrat͡ʃi]

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -at͡ʃi
• Hyphenation: kra‧ĉi

Verb

kraĉi (present kraĉas, past kraĉis, future kraĉos, conditional kraĉus, volitive kraĉu)

1. to spit

Conjugation

Conjugation of kraĉi present past future singular plural singular plural singular plural tense kraĉas kraĉis kraĉos active participle kraĉanta kraĉantaj kraĉinta kraĉintaj kraĉonta kraĉontaj acc. kraĉantan kraĉantajn kraĉintan kraĉintajn kraĉontan kraĉontajn passive participle kraĉata kraĉataj kraĉita kraĉitaj kraĉota kraĉotaj acc. kraĉatan kraĉatajn kraĉitan kraĉitajn kraĉotan kraĉotajn nominal active participle kraĉanto kraĉantoj kraĉinto kraĉintoj kraĉonto kraĉontoj acc. kraĉanton kraĉantojn kraĉinton kraĉintojn kraĉonton kraĉontojn nominal passive participle kraĉato kraĉatoj kraĉito kraĉitoj kraĉoto kraĉotoj acc. kraĉaton kraĉatojn kraĉiton kraĉitojn kraĉoton kraĉotojn adverbial active participle kraĉante kraĉinte kraĉonte adverbial passive participle kraĉate kraĉite kraĉote infinitive kraĉi imperative kraĉu conditional kraĉus