knekt

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Norwegian Bokmål

[edit]

Etymology

[edit]

Borrowed from Middle Low German knecht, from Old Saxon kneht, from Proto-West Germanic *kneht.

Noun

[edit]

knekt m (definite singular knekten, indefinite plural knekter, definite plural knektene)

  1. jack (playing card)

Alternative forms

[edit]

Verb

[edit]

knekt

  1. past participle of knekke

References

[edit]

Norwegian Nynorsk

[edit]

Etymology

[edit]

Borrowed from Middle Low German knecht, from Old Saxon kneht, from Proto-West Germanic *kneht.

Noun

[edit]

knekt m (definite singular knekten, indefinite plural knektar, definite plural knektane)

  1. jack (playing card)

References

[edit]

Swedish

[edit]

Etymology

[edit]

Borrowed from Middle Low German knecht, from Old Saxon kneht, from Proto-West Germanic *kneht.

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

knekt c

  1. knight (professional warrior, especially of the Middle Ages)
  2. (playing cards) jack; card ranking between the ten and queen (abbreviated Kn)

Declension

[edit]
Declension of knekt 
Singular Plural
Indefinite Definite Indefinite Definite
Nominative knekt knekten knektar knektarna
Genitive knekts knektens knektars knektarnas

Derived terms

[edit]

See also

[edit]
Playing cards in Swedish · kort (layout · text)
ess, äss tvåa, två trea, tre fyra femma, fem sexa, sex sjua, sju
åtta nia, nio tia, tio knekt dam, drottning kung joker

Further reading

[edit]