kakel
Jump to navigation
Jump to search
Swedish[edit]
Etymology[edit]
Borrowed from German Kachel, from Latin cacabulus. Cognate Danish kakkel and Dutch kachel.
Noun[edit]
kakel n
Declension[edit]
Declension of kakel | ||||
---|---|---|---|---|
Singular | Plural | |||
Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |
Nominative | kakel | kaklet | kakel | kaklen |
Genitive | kakels | kaklets | kakels | kaklens |
Derived terms[edit]
Related terms[edit]
Descendants[edit]
- → Finnish: kaakeli