gryźć się w język

Polish

Etymology

Literally, “to bite [one's] tongue”.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɡrɨɕt͡ɕ ɕɛ ˈvjɛw̃.zɨk/
• Rhymes: -ɛw̃zɨk

Verb

gryźć się w język impf (perfective ugryźć się w język)

1. (intransitive, colloquial, idiomatic) to bite one's tongue (to prevent oneself from uttering a word)

   Hypernym: milknąć

Conjugation

Conjugation of gryźć się w język: see gryźć.

Further reading

• ktoś gryzie się w język in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• gryźć się w język in Polish dictionaries at PWN