factito

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From factō (make, do, perform) +‎ -itō (frequentative suffix).

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

factitō (present infinitive factitāre, perfect active factitāvī, supine factitātum); first conjugation

  1. to do or make frequently
  2. to practise (a trade)

Conjugation[edit]

   Conjugation of factitō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present factitō factitās factitat factitāmus factitātis factitant
imperfect factitābam factitābās factitābat factitābāmus factitābātis factitābant
future factitābō factitābis factitābit factitābimus factitābitis factitābunt
perfect factitāvī factitāvistī,
factitāstī1
factitāvit,
factitāt1
factitāvimus,
factitāmus1
factitāvistis,
factitāstis1
factitāvērunt,
factitāvēre,
factitārunt1
pluperfect factitāveram,
factitāram1
factitāverās,
factitārās1
factitāverat,
factitārat1
factitāverāmus,
factitārāmus1
factitāverātis,
factitārātis1
factitāverant,
factitārant1
future perfect factitāverō,
factitārō1
factitāveris,
factitāris1
factitāverit,
factitārit1
factitāverimus,
factitārimus1
factitāveritis,
factitāritis1
factitāverint,
factitārint1
passive present factitor factitāris,
factitāre
factitātur factitāmur factitāminī factitantur
imperfect factitābar factitābāris,
factitābāre
factitābātur factitābāmur factitābāminī factitābantur
future factitābor factitāberis,
factitābere
factitābitur factitābimur factitābiminī factitābuntur
perfect factitātus + present active indicative of sum
pluperfect factitātus + imperfect active indicative of sum
future perfect factitātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present factitem factitēs factitet factitēmus factitētis factitent
imperfect factitārem factitārēs factitāret factitārēmus factitārētis factitārent
perfect factitāverim,
factitārim1
factitāverīs,
factitārīs1
factitāverit,
factitārit1
factitāverīmus,
factitārīmus1
factitāverītis,
factitārītis1
factitāverint,
factitārint1
pluperfect factitāvissem,
factitāssem1
factitāvissēs,
factitāssēs1
factitāvisset,
factitāsset1
factitāvissēmus,
factitāssēmus1
factitāvissētis,
factitāssētis1
factitāvissent,
factitāssent1
passive present factiter factitēris,
factitēre
factitētur factitēmur factitēminī factitentur
imperfect factitārer factitārēris,
factitārēre
factitārētur factitārēmur factitārēminī factitārentur
perfect factitātus + present active subjunctive of sum
pluperfect factitātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present factitā factitāte
future factitātō factitātō factitātōte factitantō
passive present factitāre factitāminī
future factitātor factitātor factitantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives factitāre factitāvisse,
factitāsse1
factitātūrum esse factitārī factitātum esse factitātum īrī
participles factitāns factitātūrus factitātus factitandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
factitandī factitandō factitandum factitandō factitātum factitātū

1At least one rare poetic syncopated perfect form is attested.

References[edit]

  • factito”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • factito”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • factito in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.