ergja

Icelandic

Etymology

From Old Norse *ergja, from Proto-Germanic *argijaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɛrca/

  Rhymes: -ɛrca

Verb

ergja (weak verb, third-person singular past indicative ergði, supine ergt)

1. (transitive) to annoy, irk, anger

Conjugation

ergja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að ergja
supine (sagnbót)		ergt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		ergjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég ergi	við ergjum	present (nútíð)	ég ergi	við ergjum
	þú ergir	þið ergið		þú ergir	þið ergið
	hann, hún, það ergir	þeir, þær, þau ergja		hann, hún, það ergi	þeir, þær, þau ergi
past (þátíð)	ég ergði	við ergðum	past (þátíð)	ég ergði	við ergðum
	þú ergðir	þið ergðuð		þú ergðir	þið ergðuð
	hann, hún, það ergði	þeir, þær, þau ergðu		hann, hún, það ergði	þeir, þær, þau ergðu
imperative (boðháttur)	erg (þú)	ergið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	ergðu	ergiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

ergjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að ergjast
supine (sagnbót)		ergst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		ergjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég ergist	við ergjumst	present (nútíð)	ég ergist	við ergjumst
	þú ergist	þið ergist		þú ergist	þið ergist
	hann, hún, það ergist	þeir, þær, þau ergjast		hann, hún, það ergist	þeir, þær, þau ergist
past (þátíð)	ég ergðist	við ergðumst	past (þátíð)	ég ergðist	við ergðumst
	þú ergðist	þið ergðust		þú ergðist	þið ergðust
	hann, hún, það ergðist	þeir, þær, þau ergðust		hann, hún, það ergðist	þeir, þær, þau ergðust
imperative (boðháttur)	ergst (þú)	ergist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	ergstu	ergisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

ergður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	ergður	ergð	ergt		ergðir	ergðar	ergð
accusative (þolfall)	ergðan	ergða	ergt		ergða	ergðar	ergð
dative (þágufall)	ergðum	ergðri	ergðu		ergðum	ergðum	ergðum
genitive (eignarfall)	ergðs	ergðrar	ergðs		ergðra	ergðra	ergðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	ergði	ergða	ergða		ergðu	ergðu	ergðu
accusative (þolfall)	ergða	ergðu	ergða		ergðu	ergðu	ergðu
dative (þágufall)	ergða	ergðu	ergða		ergðu	ergðu	ergðu
genitive (eignarfall)	ergða	ergðu	ergða		ergðu	ergðu	ergðu

Derived terms

• ergilegur

Further reading

• “ergja” in the Dictionary of Modern Icelandic (in Icelandic) and ISLEX (in the Nordic languages)