drieken
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)
Pronunciation[edit]
Verb[edit]
drieken
- (intransitive, dialectal) to poop
Inflection[edit]
Conjugation of drieken (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | drieken | |||
past singular | driekte | |||
past participle | gedriekt | |||
infinitive | drieken | |||
gerund | drieken n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | driek | driekte | ||
2nd person sing. (jij) | driekt | driekte | ||
2nd person sing. (u) | driekt | driekte | ||
2nd person sing. (gij) | driekt | driekte | ||
3rd person singular | driekt | driekte | ||
plural | drieken | driekten | ||
subjunctive sing.1 | drieke | driekte | ||
subjunctive plur.1 | drieken | driekten | ||
imperative sing. | driek | |||
imperative plur.1 | driekt | |||
participles | driekend | gedriekt | ||
1) Archaic. |