distinctiv
Jump to navigation
Jump to search
Romanian[edit]
Etymology[edit]
Borrowed from French distinctif.
Adjective[edit]
distinctiv m or n (feminine singular distinctivă, masculine plural distinctivi, feminine and neuter plural distinctive)
Declension[edit]
Declension of distinctiv
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | neuter | feminine | masculine | neuter | feminine | ||
nominative/ accusative |
indefinite | distinctiv | distinctivă | distinctivi | distinctive | ||
definite | distinctivul | distinctiva | distinctivii | distinctivele | |||
genitive/ dative |
indefinite | distinctiv | distinctive | distinctivi | distinctive | ||
definite | distinctivului | distinctivei | distinctivilor | distinctivelor |