bimatus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin

[edit]

Etymology

[edit]

From bīmus +‎ -ātus.

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

bīmātus m (genitive bīmātūs); fourth declension

  1. An age of two years

Declension

[edit]

Fourth-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative bīmātus bīmātūs
Genitive bīmātūs bīmātuum
Dative bīmātuī bīmātibus
Accusative bīmātum bīmātūs
Ablative bīmātū bīmātibus
Vocative bīmātus bīmātūs

References

[edit]