beinmergur
Jump to navigation
Jump to search
Icelandic[edit]
Etymology[edit]
From bein (“bone”) + mergur (“marrow”).
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
beinmergur m (genitive singular beinmergjar, no plural)
Declension[edit]
declension of beinmergur
m-s2 | singular | |
---|---|---|
indefinite | definite | |
nominative | beinmergur | beinmergurinn |
accusative | beinmerg | beinmerginn |
dative | beinmerg | beinmergnum |
genitive | beinmergjar | beinmergjarins |