bedaard
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
Past participle of bedaren (“to become calm, to calm down”).
Pronunciation[edit]
Adjective[edit]
bedaard (comparative bedaarder, superlative bedaardst)
Inflection[edit]
Declension of bedaard | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | bedaard | |||
inflected | bedaarde | |||
comparative | bedaarder | |||
positive | comparative | superlative | ||
predicative/adverbial | bedaard | bedaarder | het bedaardst het bedaardste | |
indefinite | m./f. sing. | bedaarde | bedaardere | bedaardste |
n. sing. | bedaard | bedaarder | bedaardste | |
plural | bedaarde | bedaardere | bedaardste | |
definite | bedaarde | bedaardere | bedaardste | |
partitive | bedaards | bedaarders | — |
Derived terms[edit]
Descendants[edit]
Adverb[edit]
bedaard
Participle[edit]
bedaard
Inflection[edit]
Declension of bedaard | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | bedaard | |||
inflected | bedaarde | |||
positive | ||||
predicative/adverbial | bedaard | |||
indefinite | m./f. sing. | bedaarde | ||
n. sing. | bedaard | |||
plural | bedaarde | |||
definite | bedaarde | |||
partitive | bedaards |