Latinum

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: latinum

Latin[edit]

Alternative forms[edit]

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

Latīnum n sg (genitive Latīnī); second declension

  1. Latin language
    • c. 45 BCE, Cicero, Tusculan Disputations 3.29:
      Licet enim, ut saepe facimus, in Latinum illa convertere.
      It is therefore proper, as we often do, to translate those things into Latin.
    • 44 BCE, Cicero, De Officiis 2.87:
      Has res commodissime Xenophon Socraticus persecutus est in eo libro, qui Oeconomicus inscribitur, quem nos, ista fere aetate cum essemus, qua es tu nunc, e Graeco in Latinum convertimus.
      Xenophon agreeably discussed this topic in his book entitled Oeconomicus, which I translated when I was almost your age, from Greek into Latin.
    • 23–79 CE, Gaius Plinius Secundus, Epistulae:
      Ūtile in prīmīs, et multī praecipiunt, vel ex Graecō in Latīnum vel ex Latīnō vertere in Graecum.
      (please add an English translation of this quotation)
    • 556-636 CE, Isidorus Hispalensis, Etymologiae, page VIII:
      Nam cum "iūstitia’ sonum Z litterā exprimat, tamen, quia Latīnum est, per T scrībendum est. Sīc "mīlitia" "malitia" "nēquitia" et cētera similia.
      (please add an English translation of this quotation)

Declension[edit]

Second-declension noun (neuter), singular only.

Case Singular
Nominative Latīnum
Genitive Latīnī
Dative Latīnō
Accusative Latīnum
Ablative Latīnō
Vocative Latīnum

See also[edit]

Adjective[edit]

Latīnum

  1. inflection of Latīnus:
    1. accusative masculine singular
    2. nominative/accusative/vocative neuter singular