Evren

See also: evren

Turkish

Evren ilçesi

Etymology

From evren (“cosmos, the universe”) after Kenan Evren.

Pronunciation

• IPA^(key): /ev.ren/

Proper noun

Evren

1. a male given name from Old Turkic
2. a female given name from Old Turkic
3. A town and district of Ankara, Turkey
4. a surname

Declension

    declension of Evren

	singular	plural
nominative	Evren	Evrenler / Evren'ler
accusative	Evren'i	Evrenleri / Evren'leri
dative	Evren'e	Evrenlere / Evren'lere
locative	Evren'de	Evrenlerde / Evren'lerde
ablative	Evren'den	Evrenlerden / Evren'lerden
genitive	Evren'in	Evrenlerin / Evren'lerin

    possessive of Evren

	singular	plural
benim (my)	Evren'im	Evrenlerim / Evren'lerim
senin (your)	Evren'in	Evrenlerin / Evren'lerin
onun (his/her/its)	Evren'i	Evrenleri / Evren'leri
bizim (our)	Evren'imiz	Evrenlerimiz / Evren'lerimiz
sizin (your)	Evren'iniz	Evrenleriniz / Evren'leriniz
onların (their)	Evren'i / Evrenleri / Evren'leri	Evrenleri / Evren'leri

Derived terms

• Evrenli