Arsin

See also: arsin and aršin

German

Noun

Arsin n (strong, genitive Arsins, plural Arsine)

1. (inorganic chemistry, organic chemistry) arsine

Declension

Declension of Arsin [neuter, strong]

	singular			plural
	indef.	def.	noun	def.	noun
nominative	ein	das	Arsin	die	Arsine
genitive	eines	des	Arsins	der	Arsine
dative	einem	dem	Arsin	den	Arsinen
accusative	ein	das	Arsin	die	Arsine

Further reading

• “Arsin” in Duden online

Turkish

Arsin ilçesi

Etymology

Inherited from Ottoman Turkish آرسین (Arsin), from Ancient Greek Ἀρσινόη (Arsinóē).

Pronunciation

• IPA^(key): /aɾ.sin/

Proper noun

Arsin

1. A town and district of Trabzon, Turkey

Declension

    declension of Arsin

	singular	plural
nominative	Arsin	Arsinler / Arsin'ler
accusative	Arsin'i	Arsinleri / Arsin'leri
dative	Arsin'e	Arsinlere / Arsin'lere
locative	Arsin'de	Arsinlerde / Arsin'lerde
ablative	Arsin'den	Arsinlerden / Arsin'lerden
genitive	Arsin'in	Arsinlerin / Arsin'lerin

    possessive of Arsin

	singular	plural
benim (my)	Arsin'im	Arsinlerim / Arsin'lerim
senin (your)	Arsin'in	Arsinlerin / Arsin'lerin
onun (his/her/its)	Arsin'i	Arsinleri / Arsin'leri
bizim (our)	Arsin'imiz	Arsinlerimiz / Arsin'lerimiz
sizin (your)	Arsin'iniz	Arsinleriniz / Arsin'leriniz
onların (their)	Arsin'i / Arsinleri / Arsin'leri	Arsinleri / Arsin'leri

Derived terms

• Arsinli