ψάλτης

Greek

Etymology

From Koine Greek ψάλτης (psáltēs), from Ancient Greek ψάλλω (psállō).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpsaltis/
• Hyphenation: ψάλ‧της

Noun

ψάλτης • (psáltis) m (plural ψάλτες or ψαλτάδες, feminine ψάλτρια)

1. (music) cantor, chanter

   Synonym: ψαλμωδός (psalmodós)

Declension

Declension of ψάλτης

	singular	plural
nominative	ψάλτης •	ψάλτες •,  ψαλτάδες •
genitive	ψάλτη •	ψαλτών •,  ψαλτάδων •
accusative	ψάλτη •	ψάλτες •,  ψαλτάδες •
vocative	ψάλτη •	ψάλτες •,  ψαλτάδες •

Related terms

• αρχιψάλτης (archipsáltis, “chief chanter”)

Further reading

• Βυζαντινή μουσική on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el
• “ψάλτης”, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998