σήθω

Ancient Greek

Etymology

According to Beekes, from the Proto-Indo-European root *kyeh₂- (“to sieve”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sɛ̌ː.tʰɔː/ → /ˈsi.θo/ → /ˈsi.θo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sɛ̌ː.tʰɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈse̝.tʰo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈsi.θo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈsi.θo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈsi.θo/

Verb

σήθω • (sḗthō)

1. to sieve, sift, bolt, strain

Inflection

   Present: σήθω, σήθομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σήθω	σήθεις	σήθει	σήθετον	σήθετον	σήθομεν	σήθετε	σήθουσῐ(ν)
	subjunctive	σήθω	σήθῃς	σήθῃ	σήθητον	σήθητον	σήθωμεν	σήθητε	σήθωσῐ(ν)
	optative	σήθοιμῐ	σήθοις	σήθοι	σήθοιτον	σηθοίτην	σήθοιμεν	σήθοιτε	σήθοιεν
	imperative		σῆθε	σηθέτω	σήθετον	σηθέτων		σήθετε	σηθόντων
middle/ passive	indicative	σήθομαι	σήθῃ, σήθει	σήθεται	σήθεσθον	σήθεσθον	σηθόμεθᾰ	σήθεσθε	σήθονται
	subjunctive	σήθωμαι	σήθῃ	σήθηται	σήθησθον	σήθησθον	σηθώμεθᾰ	σήθησθε	σήθωνται
	optative	σηθοίμην	σήθοιο	σήθοιτο	σήθοισθον	σηθοίσθην	σηθοίμεθᾰ	σήθοισθε	σήθοιντο
	imperative		σήθου	σηθέσθω	σήθεσθον	σηθέσθων		σήθεσθε	σηθέσθων
		active				middle/passive
infinitive		σήθειν				σήθεσθαι
participle	m	σήθων				σηθόμενος
	f	σήθουσᾰ				σηθομένη
	n	σῆθον				σηθόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔσησᾰ, ἐσησᾰ́μην, ἐσήσθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔσησᾰ	ἔσησᾰς	ἔσησε(ν)	ἐσήσᾰτον	ἐσησᾰ́την	ἐσήσᾰμεν	ἐσήσᾰτε	ἔσησᾰν
	subjunctive	σήσω	σήσῃς	σήσῃ	σήσητον	σήσητον	σήσωμεν	σήσητε	σήσωσῐ(ν)
	optative	σήσαιμῐ	σήσειᾰς, σήσαις	σήσειε(ν), σήσαι	σήσαιτον	σησαίτην	σήσαιμεν	σήσαιτε	σήσειᾰν, σήσαιεν
	imperative		σῆσον	σησᾰ́τω	σήσᾰτον	σησᾰ́των		σήσᾰτε	σησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐσησᾰ́μην	ἐσήσω	ἐσήσᾰτο	ἐσήσᾰσθον	ἐσησᾰ́σθην	ἐσησᾰ́μεθᾰ	ἐσήσᾰσθε	ἐσήσᾰντο
	subjunctive	σήσωμαι	σήσῃ	σήσηται	σήσησθον	σήσησθον	σησώμεθᾰ	σήσησθε	σήσωνται
	optative	σησαίμην	σήσαιο	σήσαιτο	σήσαισθον	σησαίσθην	σησαίμεθᾰ	σήσαισθε	σήσαιντο
	imperative		σῆσαι	σησᾰ́σθω	σήσᾰσθον	σησᾰ́σθων		σήσᾰσθε	σησᾰ́σθων
passive	indicative	ἐσήσθην	ἐσήσθης	ἐσήσθη	ἐσήσθητον	ἐσησθήτην	ἐσήσθημεν	ἐσήσθητε	ἐσήσθησᾰν
	subjunctive	σησθῶ	σησθῇς	σησθῇ	σησθῆτον	σησθῆτον	σησθῶμεν	σησθῆτε	σησθῶσῐ(ν)
	optative	σησθείην	σησθείης	σησθείη	σησθεῖτον, σησθείητον	σησθείτην, σησθειήτην	σησθεῖμεν, σησθείημεν	σησθεῖτε, σησθείητε	σησθεῖεν, σησθείησᾰν
	imperative		σήσθητῐ	σησθήτω	σήσθητον	σησθήτων		σήσθητε	σησθέντων
		active			middle		passive
infinitive		σῆσαι			σήσᾰσθαι		σησθῆναι
participle	m	σήσᾱς			σησᾰ́μενος		σησθείς
	f	σήσᾱσᾰ			σησᾰμένη		σησθεῖσᾰ
	n	σῆσᾰν			σησᾰ́μενον		σησθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: σέσησμᾰ, σέσησμαι (active in passive sense)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σέσησμᾰ	σέσησμᾰς	σέσησμε(ν)	σεσήσμᾰτον	σεσήσμᾰτον	σεσήσμᾰμεν	σεσήσμᾰτε	σεσήσμᾱσῐ(ν)
	subjunctive	σεσήσμω	σεσήσμῃς	σεσήσμῃ	σεσήσμητον	σεσήσμητον	σεσήσμωμεν	σεσήσμητε	σεσήσμωσῐ(ν)
	optative	σεσήσμοιμῐ, σεσησμοίην	σεσήσμοις, σεσησμοίης	σεσήσμοι, σεσησμοίη	σεσήσμοιτον	σεσησμοίτην	σεσήσμοιμεν	σεσήσμοιτε	σεσήσμοιεν
	imperative		σέσησμε	σεσησμέτω	σεσήσμετον	σεσησμέτων		σεσήσμετε	σεσησμόντων
middle/ passive	indicative	σέσησμαι	σέσησαι	σέσησται	σέσησθον	σέσησθον	σεσήσμεθᾰ	σέσησθε	σεσήσᾰται
	subjunctive	σεσησμένος ὦ	σεσησμένος ᾖς	σεσησμένος ᾖ	σεσησμένω ἦτον	σεσησμένω ἦτον	σεσησμένοι ὦμεν	σεσησμένοι ἦτε	σεσησμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	σεσησμένος εἴην	σεσησμένος εἴης	σεσησμένος εἴη	σεσησμένω εἴητον/εἶτον	σεσησμένω εἰήτην/εἴτην	σεσησμένοι εἴημεν/εἶμεν	σεσησμένοι εἴητε/εἶτε	σεσησμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		σέσησο	σεσήσθω	σέσησθον	σεσήσθων		σέσησθε	σεσήσθων
		active				middle/passive
infinitive		σεσησμέναι				σεσῆσθαι
participle	m	σεσησμώς				σεσησμένος
	f	σεσησμυῖᾰ				σεσησμένη
	n	σεσησμός				σεσησμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• διασήθω (diasḗthō)
• κατασήθω (katasḗthō)
• σῆσις (sêsis)
• σηστός (sēstós)
• σηστρίδιον (sēstrídion)
• σῆστρον (sêstron)

 

Further reading

• “σήθω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• σήθω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN