προβάλλω

Ancient Greek

Etymology

From προ- (pro-, “before”) +‎ βάλλω (bállō, “throw, cast”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pro.bál.lɔː/ → /proˈβal.lo/ → /proˈva.lo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.bál.lɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /proˈbal.lo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /proˈβal.lo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /proˈval.lo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /proˈva.lo/

Verb

προβᾰ́λλω • (probállō)

1. (active voice)
   1. to throw or lay before, throw to
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 5.331
   2. to put forward as a defense
      • 360 BCE, Plato, The Sophist 261A
      1. to put forward, begin
         • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 11.529
      2. to put forward as an argument or plea
         • 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Women of Trachis 810
      3. to put forward or propose for an office
         • 440 BCE – 390 BCE, Andocides, Collected Works 17.19
      4. to propose a question, task, problem, riddle
         • 423 BCE, Aristophanes, The Clouds 757
      5. to put forth beyond
         • 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Electra 740
   3. to expose, give up
      • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 7.141
   4. to send forth, emit
      • 40 CE – 90 CE, Dioscorides, Materia medica 4.50
   5. (intransitive) to fall forward
      • Scholium on Aristophanes' Birds 487
2. (medium and perfect passive)
   1. to throw or toss before one, to throw away, expose
      • 409 BCE, Sophocles, Philoctetes 1007
      1. to lay before or first
         • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 23.255
      2. to set before oneself, propose to oneself
         • 750 BCE – 650 BCE, Hesiod, Works and Days 777
      3. to put forward, propose for election
         • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.98
   2. to throw beyond, beat in throwing; to surpass, excel
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 19.218
   3. to hold before oneself so as to protect
      • Tyrtaeus 12.3
      1. (figurative) to put forward
         • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 293.20
         1. to bring forward or cite on one's own part, in defense
            • 428 BCE – 347 BCE, Plato, Laches 201B
      2. to put before
         • The Histories, 3.72,9
   4. (Attic law) to accuse a person before the Ecclesia by the process called προβολή (probolḗ), literally to present him as guilty of the offense
      • 384 BCE – 322 BCE, Demosthenes 514.6

Inflection

   Present: προβάλλω, προβάλλομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προβάλλω	προβάλλεις	προβάλλει	προβάλλετον	προβάλλετον	προβάλλομεν	προβάλλετε	προβάλλουσῐ(ν)
	subjunctive	προβάλλω	προβάλλῃς	προβάλλῃ	προβάλλητον	προβάλλητον	προβάλλωμεν	προβάλλητε	προβάλλωσῐ(ν)
	optative	προβάλλοιμῐ	προβάλλοις	προβάλλοι	προβάλλοιτον	προβαλλοίτην	προβάλλοιμεν	προβάλλοιτε	προβάλλοιεν
	imperative		πρόβαλλε	προβαλλέτω	προβάλλετον	προβαλλέτων		προβάλλετε	προβαλλόντων
middle/ passive	indicative	προβάλλομαι	προβάλλῃ, προβάλλει	προβάλλεται	προβάλλεσθον	προβάλλεσθον	προβαλλόμεθᾰ	προβάλλεσθε	προβάλλονται
	subjunctive	προβάλλωμαι	προβάλλῃ	προβάλληται	προβάλλησθον	προβάλλησθον	προβαλλώμεθᾰ	προβάλλησθε	προβάλλωνται
	optative	προβαλλοίμην	προβάλλοιο	προβάλλοιτο	προβάλλοισθον	προβαλλοίσθην	προβαλλοίμεθᾰ	προβάλλοισθε	προβάλλοιντο
	imperative		προβάλλου	προβαλλέσθω	προβάλλεσθον	προβαλλέσθων		προβάλλεσθε	προβαλλέσθων
		active				middle/passive
infinitive		προβάλλειν				προβάλλεσθαι
participle	m	προβάλλων				προβαλλόμενος
	f	προβάλλουσᾰ				προβαλλομένη
	n	προβᾶλλον				προβαλλόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: προβαλέω, προβαλέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προβαλέω	προβαλέεις	προβαλέει	προβαλέετον	προβαλέετον	προβαλέομεν	προβαλέετε	προβαλέουσῐ(ν)
	optative	προβαλέοιμῐ	προβαλέοις	προβαλέοι	προβαλέοιτον	προβαλεοίτην	προβαλέοιμεν	προβαλέοιτε	προβαλέοιεν
middle	indicative	προβαλέομαι	προβαλέῃ, προβαλέει	προβαλέεται	προβαλέεσθον	προβαλέεσθον	προβαλεόμεθᾰ	προβαλέεσθε	προβαλέονται
	optative	προβαλεοίμην	προβαλέοιο	προβαλέοιτο	προβαλέοισθον	προβαλεοίσθην	προβαλεοίμεθᾰ	προβαλέοισθε	προβαλέοιντο
		active			middle
infinitive		προβαλέειν			προβαλέεσθαι
participle	m	προβαλέων			προβαλεόμενος
	f	προβαλέουσᾰ			προβαλεομένη
	n	προβαλέον			προβαλεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: προβαλῶ, προβαλοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προβαλῶ	προβαλεῖς	προβαλεῖ	προβαλεῖτον	προβαλεῖτον	προβαλοῦμεν	προβαλεῖτε	προβαλοῦσῐ(ν)
	optative	προβαλοίην, προβαλοῖμῐ	προβαλοίης, προβαλοῖς	προβαλοίη, προβαλοῖ	προβαλοῖτον, προβαλοίητον	προβαλοίτην, προβαλοιήτην	προβαλοῖμεν, προβαλοίημεν	προβαλοῖτε, προβαλοίητε	προβαλοῖεν, προβαλοίησᾰν
middle	indicative	προβαλοῦμαι	προβαλῇ	προβαλεῖται	προβαλεῖσθον	προβαλεῖσθον	προβαλούμεθᾰ	προβαλεῖσθε	προβαλοῦνται
	optative	προβαλοίμην	προβαλοῖο	προβαλοῖτο	προβαλοῖσθον	προβαλοίσθην	προβαλοίμεθᾰ	προβαλοῖσθε	προβαλοῖντο
		active			middle
infinitive		προβαλεῖν			προβαλεῖσθαι
participle	m	προβαλῶν			προβαλούμενος
	f	προβαλοῦσᾰ			προβαλουμένη
	n	προβαλοῦν			προβαλούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: προβάλεσκον, προβαλεσκόμην (Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προβάλεσκον	προβάλεσκες	προβάλεσκε(ν)	προβαλέσκετον	προβαλεσκέτην	προβαλέσκομεν	προβαλέσκετε	προβάλεσκον
	subjunctive	προβαλέσκω	προβαλέσκῃς	προβαλέσκῃ	προβαλέσκητον	προβαλέσκητον	προβαλέσκωμεν	προβαλέσκητε	προβαλέσκωσῐ(ν)
	optative	προβαλέσκοιμῐ	προβαλέσκοις	προβαλέσκοι	προβαλεσκεῖτον	προβαλεσκείτην	προβαλεσκεῖμεν	προβαλεσκεῖτε	προβαλεσκεῖεν
	imperative		προβάλεσκε	προβαλεσκέτω	προβαλέσκετον	προβαλεσκέτων		προβαλέσκετε	προβαλεσκόντων
middle	indicative	προβαλεσκόμην	προβαλεσκεῦ	προβαλέσκετο	προβαλέσκεσθον	προβαλεσκέσθην	προβαλεσκόμεθᾰ	προβαλέσκεσθε	προβαλέσκοντο
	subjunctive	προβαλέσκωμαι	προβαλέσκηαι	προβαλέσκηται	προβαλέσκησθον	προβαλέσκησθον	προβαλεσκώμεθᾰ	προβαλέσκησθε	προβαλέσκωνται
	optative	προβαλεσκοίμην	προβαλέσκοιο	προβαλέσκοιτο	προβαλέσκοισθον	προβαλεσκοίσθην	προβαλεσκοίμεθᾰ	προβαλέσκοισθε	προβαλεσκοίᾰτο
	imperative		προβαλεσκεῦ	προβαλεσκέσθω	προβαλέσκεσθον	προβαλεσκέσθων		προβαλέσκεσθε	προβαλεσκέσθων
		active			middle
infinitive		προβαλεσκεῖν			προβαλεσκέσθαι
participle	m	προβαλεσκών			προβαλεσκόμενος
	f	προβαλεσκοῦσᾰ			προβαλεσκομένη
	n	προβαλεσκόν			προβαλεσκόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: προβέβληκᾰ, προβέβλημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προβέβληκᾰ	προβέβληκᾰς	προβέβληκε(ν)	προβεβλήκᾰτον	προβεβλήκᾰτον	προβεβλήκᾰμεν	προβεβλήκᾰτε	προβεβλήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	προβεβλήκω	προβεβλήκῃς	προβεβλήκῃ	προβεβλήκητον	προβεβλήκητον	προβεβλήκωμεν	προβεβλήκητε	προβεβλήκωσῐ(ν)
	optative	προβεβλήκοιμῐ, προβεβληκοίην	προβεβλήκοις, προβεβληκοίης	προβεβλήκοι, προβεβληκοίη	προβεβλήκοιτον	προβεβληκοίτην	προβεβλήκοιμεν	προβεβλήκοιτε	προβεβλήκοιεν
	imperative		προβέβληκε	προβεβληκέτω	προβεβλήκετον	προβεβληκέτων		προβεβλήκετε	προβεβληκόντων
middle/ passive	indicative	προβέβλημαι	προβέβλησαι	προβέβληται	προβέβλησθον	προβέβλησθον	προβεβλήμεθᾰ	προβέβλησθε	προβέβληνται
	subjunctive	προβεβλημένος ὦ	προβεβλημένος ᾖς	προβεβλημένος ᾖ	προβεβλημένω ἦτον	προβεβλημένω ἦτον	προβεβλημένοι ὦμεν	προβεβλημένοι ἦτε	προβεβλημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	προβεβλημένος εἴην	προβεβλημένος εἴης	προβεβλημένος εἴη	προβεβλημένω εἴητον/εἶτον	προβεβλημένω εἰήτην/εἴτην	προβεβλημένοι εἴημεν/εἶμεν	προβεβλημένοι εἴητε/εἶτε	προβεβλημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		προβέβλησο	προβεβλήσθω	προβέβλησθον	προβεβλήσθων		προβέβλησθε	προβεβλήσθων
		active				middle/passive
infinitive		προβεβληκέναι				προβεβλῆσθαι
participle	m	προβεβληκώς				προβεβλημένος
	f	προβεβληκυῖᾰ				προβεβλημένη
	n	προβεβληκός				προβεβλημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• “προβάλλω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “προβάλλω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “προβάλλω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• προβάλλω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• προβάλλω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• G4261 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible

Greek

Etymology

Inherited from Ancient Greek προβάλλω (probállō), with learned semantic loan from French projeter and English project. By surface analysis, προ- (pro-) +‎ βάλλω (vállo).

Pronunciation

• IPA^(key): /pɾoˈva.lo/
• Hyphenation: προ‧βάλ‧λω

Verb

προβάλλω • (provállo) (imperfect προέβαλλα/πρόβαλλα, past προέβαλα/πρόβαλα, passive προβάλλομαι, p‑past προβλήθηκα, ppp προβεβλημένος)

1. (intransitive) to present itself

   Synonym: παρουσιάζομαι (parousiázomai)

2. (transitive) to project (to cast (an image or shadow) upon a surface; to throw or cast forward; to shoot forth)
3. (transitive) to promote (to attempt to popularize)
4. (transitive) to put forward, to present, to raise (:argument, objection, etc.)
5. (transitive, geometry) to project
6. (transitive, psychology, psychoanalysis) to project (to assume qualities or mindsets in others based on one's own personality)

Conjugation

This verb needs an inflection-table template.

Related terms

• προβολή f (provolí)