ποιμένα

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /poi̯.mé.na/ → /pyˈme.na/ → /piˈme.na/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /poi̯.mé.na/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pyˈme.na/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pyˈme.na/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pyˈme.na/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /piˈme.na/

Noun

ποιμένᾰ • (poiména)

1. accusative singular of ποιμήν (poimḗn)