πεντεκαιδέκατος

Ancient Greek

Ancient Greek numbers ^(edit)

←  14	ιεʹ 15	17  →
Cardinal: πεντεκαίδεκα (pentekaídeka)     Ordinal: πεντεκαιδέκατος (pentekaidékatos)     Adverbial: πεντεκαιδεκάκις (pentekaidekákis)

Alternative forms

• πεμπεκαιδέκοτος (pempekaidékotos) — Aeolic

Etymology

From πέντε (pénte, “five”) +‎ καί (kaí, “and”) +‎ δέκᾰτος (dékatos, “tenth”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pen.te.kai̯.dé.ka.tos/ → /pen.te.cɛˈðe.ka.tos/ → /pen.de.ceˈðe.ka.tos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pen.te.kai̯.dé.ka.tos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pen.te.kɛˈde.ka.tos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pen.te.cɛˈðe.ka.tos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pen.te.ceˈðe.ka.tos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pen.de.ceˈðe.ka.tos/

Adjective

πεντεκαιδέκᾰτος • (pentekaidékatos) m (feminine πεντεκαιδεκᾰ́τη, neuter πεντεκαιδέκᾰτον); first/second declension

1. fifteenth
   • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Problems 941b.14
   • 36 BCE – 30 BCE, Diodorus Siculus, Historical Library 12.81
   • Ev.Luc. 3.1
   • Supp., Epigr. 4.664.17

Declension

First and second declension of πεντεκαιδέκᾰτος; πεντεκαιδεκᾰ́τη; πεντεκαιδέκᾰτον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		πεντεκαιδέκᾰτος pentekaidékatos	πεντεκαιδεκᾰ́τη pentekaidekátē	πεντεκαιδέκᾰτον pentekaidékaton		πεντεκαιδεκᾰ́τω pentekaidekátō	πεντεκαιδεκᾰ́τᾱ pentekaidekátā	πεντεκαιδεκᾰ́τω pentekaidekátō		πεντεκαιδέκᾰτοι pentekaidékatoi	πεντεκαιδέκᾰται pentekaidékatai	πεντεκαιδέκᾰτᾰ pentekaidékata
Genitive		πεντεκαιδεκᾰ́του pentekaidekátou	πεντεκαιδεκᾰ́της pentekaidekátēs	πεντεκαιδεκᾰ́του pentekaidekátou		πεντεκαιδεκᾰ́τοιν pentekaidekátoin	πεντεκαιδεκᾰ́ταιν pentekaidekátain	πεντεκαιδεκᾰ́τοιν pentekaidekátoin		πεντεκαιδεκᾰ́των pentekaidekátōn	πεντεκαιδεκᾰ́των pentekaidekátōn	πεντεκαιδεκᾰ́των pentekaidekátōn
Dative		πεντεκαιδεκᾰ́τῳ pentekaidekátōi	πεντεκαιδεκᾰ́τῃ pentekaidekátēi	πεντεκαιδεκᾰ́τῳ pentekaidekátōi		πεντεκαιδεκᾰ́τοιν pentekaidekátoin	πεντεκαιδεκᾰ́ταιν pentekaidekátain	πεντεκαιδεκᾰ́τοιν pentekaidekátoin		πεντεκαιδεκᾰ́τοις pentekaidekátois	πεντεκαιδεκᾰ́ταις pentekaidekátais	πεντεκαιδεκᾰ́τοις pentekaidekátois
Accusative		πεντεκαιδέκᾰτον pentekaidékaton	πεντεκαιδεκᾰ́την pentekaidekátēn	πεντεκαιδέκᾰτον pentekaidékaton		πεντεκαιδεκᾰ́τω pentekaidekátō	πεντεκαιδεκᾰ́τᾱ pentekaidekátā	πεντεκαιδεκᾰ́τω pentekaidekátō		πεντεκαιδεκᾰ́τους pentekaidekátous	πεντεκαιδεκᾰ́τᾱς pentekaidekátās	πεντεκαιδέκᾰτᾰ pentekaidékata
Vocative		πεντεκαιδέκᾰτε pentekaidékate	πεντεκαιδεκᾰ́τη pentekaidekátē	πεντεκαιδέκᾰτον pentekaidékaton		πεντεκαιδεκᾰ́τω pentekaidekátō	πεντεκαιδεκᾰ́τᾱ pentekaidekátā	πεντεκαιδεκᾰ́τω pentekaidekátō		πεντεκαιδέκᾰτοι pentekaidékatoi	πεντεκαιδέκᾰται pentekaidékatai	πεντεκαιδέκᾰτᾰ pentekaidékata
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		πεντεκαιδεκᾰ́τως pentekaidekátōs				πεντεκαιδεκᾰτώτερος pentekaidekatṓteros				πεντεκαιδεκᾰτώτᾰτος pentekaidekatṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• πεντεκαιδεκᾰ́τη (pentekaidekátē)

References

• “πεντεκαιδέκᾰτος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “πεντεκαιδέκατος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• πεντεκαιδέκατος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• G4003 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • fifteenth idem, page 318.