παραβάτης

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek παραβάτης (parabátēs).

Pronunciation

• IPA^(key): /pa.ɾaˈva.tis/
• Hyphenation: πα‧ρα‧βά‧της

Noun

παραβάτης • (paravátis) m (plural παραβάτες, feminine παραβάτιδα)

1. offender, transgressor, violator
2. (Christianity) apostate (as a pejorative nickname for the Roman emperor Julian)

   Ιουλιανός ο Παραβάτης ― Ioulianós o Paravátis ― Julian the Apostate

Declension

Declension of παραβάτης

	singular	plural
nominative	παραβάτης •	παραβάτες •
genitive	παραβάτη •	παραβατών •
accusative	παραβάτη •	παραβάτες •
vocative	παραβάτη •	παραβάτες •

Related terms

• παράβαση f (parávasi)
• παραβατικός (paravatikós)