κακούργημα

Greek

Etymology

From Ancient Greek κακούργημα (kakoúrgēma, “bad deed”), from κακοῦργος (kakoûrgos, “evildoer, criminal”), from κακός (kakós, “bad, evil”) + ἔργον (érgon, “work, deed”).

Pronunciation

• IPA^(key): /kaˈku.ɾʝi.ma/
• Hyphenation: κα‧κούρ‧γη‧μα

Noun

κακούργημα • (kakoúrgima) n (plural κακουργήματα)

1. (law) felony (most serious crime category, punishable by imprisonment of five years to life)

   Η δολοφονία αποτελεί κακούργημα.

   I dolofonía apoteleí kakoúrgima.

   Murder is a felony.

Declension

Declension of κακούργημα

	singular	plural
nominative	κακούργημα •	κακουργήματα •
genitive	κακουργήματος •	κακουργημάτων •
accusative	κακούργημα •	κακουργήματα •
vocative	κακούργημα •	κακουργήματα •

Synonyms

• έγκλημα n (égklima, “crime”)

Related terms

• πταίσμα n (ptaísma, “infraction, minor offence”) (least serious)
• πλημμέλημα n (plimmélima, “misdemeanour”) (less serious)

Further reading

• κακούργημα on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el