θείων

See also: θειῶν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /tʰěː.ɔːn/ → /ˈθi.on/ → /ˈθi.on/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /tʰěː.ɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈtʰi.on/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈθi.on/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈθi.on/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈθi.on/

Participle

θείων • (theíōn) m (feminine θείουσᾰ, neuter θεῖον); first/third declension

1. present active participle of θείω (theíō)

Declension

First and third declension of θείων; θείουσᾰ; θεῖον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		θείων theíōn	θείουσᾰ theíousa	θεῖον theîon		θείοντε theíonte	θειούσᾱ theioúsā	θείοντε theíonte		θείοντες theíontes	θείουσαι theíousai	θείοντᾰ theíonta
Genitive		θείοντος theíontos	θειούσης theioúsēs	θείοντος theíontos		θειόντοιν theióntoin	θειούσαιν theioúsain	θειόντοιν theióntoin		θειόντων theióntōn	θειουσῶν theiousôn	θειόντων theióntōn
Dative		θείοντῐ theíonti	θειούσῃ theioúsēi	θείοντῐ theíonti		θειόντοιν theióntoin	θειούσαιν theioúsain	θειόντοιν theióntoin		θείουσῐ / θείουσῐν theíousi(n)	θειούσαις theioúsais	θείουσῐ / θείουσῐν theíousi(n)
Accusative		θείοντᾰ theíonta	θείουσᾰν theíousan	θεῖον theîon		θείοντε theíonte	θειούσᾱ theioúsā	θείοντε theíonte		θείοντᾰς theíontas	θειούσᾱς theioúsās	θείοντᾰ theíonta
Vocative		θείων theíōn	θείουσᾰ theíousa	θεῖον theîon		θείοντε theíonte	θειούσᾱ theioúsā	θείοντε theíonte		θείοντες theíontes	θείουσαι theíousai	θείοντᾰ theíonta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		θειόντως theióntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Adjective

θείων • (theíōn)

1. masculine/feminine/neuter genitive plural of θεῖος (theîos)

Noun

θείων • (theíōn)

1. genitive plural of θεῖος (theîos)
2. genitive plural of θεῖον (theîon)

Greek

Adjective

θείων • (theíon)

1. Genitive masculine, feminine and neuter plural form of θείος (theíos).

Noun

θείων • (theíon)

1. (masculine): Genitive plural form of θείος (theíos).
2. (feminine): Genitive plural form of θεία (theía).