δυστυχήματος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /dys.ty.kʰɛ̌ː.ma.tos/ → /ðys.tyˈçi.ma.tos/ → /ðis.tiˈçi.ma.tos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /dys.ty.kʰɛ̌ː.ma.tos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /dys.tyˈkʰe̝.ma.tos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ðys.tyˈçi.ma.tos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðys.tyˈçi.ma.tos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðis.tiˈçi.ma.tos/

Noun

δῠστῠχήμᾰτος • (dustukhḗmatos) n

1. genitive singular of δῠστῠ́χημᾰ (dustúkhēma)

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /ði.stiˈçi.ma.tos/
• Hyphenation: δυ‧στυ‧χή‧μα‧τος

Noun

δυστυχήματος • (dystychímatos) n

1. Genitive singular form of δυστύχημα (dystýchima).