διάγραμμα

Ancient Greek

Etymology

δια- (dia-) +‎ γράμμα (grámma), from γράφω (gráphō, “I write”) +‎ -μα (-ma, result noun suffix).

Noun

διάγραμμα • (diágramma) n (genitive διαγράμματος); third declension

1. That which is marked out in lines, plan, diagram.

Inflection

Third declension of τὸ διάγραμμᾰ; τοῦ διαγράμμᾰτος (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ διάγραμμᾰ tò diágramma	τὼ διαγράμμᾰτε tṑ diagrámmate	τᾰ̀ διαγράμμᾰτᾰ tà diagrámmata
Genitive	τοῦ διαγράμμᾰτος toû diagrámmatos	τοῖν διαγραμμᾰ́τοιν toîn diagrammátoin	τῶν διαγραμμᾰ́των tôn diagrammátōn
Dative	τῷ διαγράμμᾰτῐ tôi diagrámmati	τοῖν διαγραμμᾰ́τοιν toîn diagrammátoin	τοῖς διαγράμμᾰσῐ / διαγράμμᾰσῐν toîs diagrámmasi(n)
Accusative	τὸ διάγραμμᾰ tò diágramma	τὼ διαγράμμᾰτε tṑ diagrámmate	τᾰ̀ διαγράμμᾰτᾰ tà diagrámmata
Vocative	διάγραμμᾰ diágramma	διαγράμμᾰτε diagrámmate	διαγράμμᾰτᾰ diagrámmata
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

• “διάγραμμα”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “διάγραμμα”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• διάγραμμα in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• διάγραμμα in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • diagram idem, page 221.
  • figure idem, page 319.

Greek

Etymology

From Ancient Greek διάγραμμα (diágramma).

Noun

διάγραμμα • (diágramma) n (plural διαγράμματα)

1. diagram

Declension

Declension of διάγραμμα

	singular	plural
nominative	διάγραμμα •	διαγράμματα •
genitive	διαγράμματος •	διαγραμμάτων •
accusative	διάγραμμα •	διαγράμματα •
vocative	διάγραμμα •	διαγράμματα •