βιβλιογράφος

Ancient Greek

Etymology

From βῐβλῐ́ον (biblíon, “small book, tablet”) +‎ -γράφος (-gráphos, “writer, painter”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /bi.bli.o.ɡrá.pʰos/ → /βi.βli.oˈɣra.ɸos/ → /vi.vli.oˈɣra.fos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /bi.bli.o.ɡrá.pʰos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /bi.bli.oˈɡra.pʰos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /βi.βli.oˈɣra.ɸos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /vi.vli.oˈɣra.fos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /vi.vli.oˈɣra.fos/

Noun

βῐβλῐογρᾰ́φος • (bibliográphos) m (genitive βῐβλῐογρᾰ́φου); second declension

1. writer of books, scribe

Declension

Second declension of ὁ βῐβλῐογρᾰ́φος; τοῦ βῐβλῐογρᾰ́φου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ βῐβλῐογρᾰ́φος ho bibliográphos	τὼ βῐβλῐογρᾰ́φω tṑ bibliográphō	οἱ βῐβλῐογρᾰ́φοι hoi bibliográphoi
Genitive	τοῦ βῐβλῐογρᾰ́φου toû bibliográphou	τοῖν βῐβλῐογρᾰ́φοιν toîn bibliográphoin	τῶν βῐβλῐογρᾰ́φων tôn bibliográphōn
Dative	τῷ βῐβλῐογρᾰ́φῳ tôi bibliográphōi	τοῖν βῐβλῐογρᾰ́φοιν toîn bibliográphoin	τοῖς βῐβλῐογρᾰ́φοις toîs bibliográphois
Accusative	τὸν βῐβλῐογρᾰ́φον tòn bibliográphon	τὼ βῐβλῐογρᾰ́φω tṑ bibliográphō	τοὺς βῐβλῐογρᾰ́φους toùs bibliográphous
Vocative	βῐβλῐογρᾰ́φε bibliográphe	βῐβλῐογρᾰ́φω bibliográphō	βῐβλῐογρᾰ́φοι bibliográphoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• βῐβλῐογρᾰφῐ́ᾱ (bibliographíā)

Further reading

• “βιβλιογράφος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• βιβλιογράφος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• βιβλιογράφος in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)