βήσσω

Ancient Greek

Alternative forms

• βήττω (bḗttō) — Attic

Etymology

Either from Pre-Greek or onomatopoeic origin.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /bɛ̌ːs.sɔː/ → /ˈβis.so/ → /ˈvi.so/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /bɛ̌ːs.sɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈbe̝s.so/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈβis.so/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈvis.so/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈvi.so/

Verb

βήσσω • (bḗssō)

1. to cough
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 6.107

Inflection

   Present: βήσσω, βήσσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	βήσσω	βήσσεις	βήσσει	βήσσετον	βήσσετον	βήσσομεν	βήσσετε	βήσσουσῐ(ν)
	subjunctive	βήσσω	βήσσῃς	βήσσῃ	βήσσητον	βήσσητον	βήσσωμεν	βήσσητε	βήσσωσῐ(ν)
	optative	βήσσοιμῐ	βήσσοις	βήσσοι	βήσσοιτον	βησσοίτην	βήσσοιμεν	βήσσοιτε	βήσσοιεν
	imperative		βῆσσε	βησσέτω	βήσσετον	βησσέτων		βήσσετε	βησσόντων
middle/ passive	indicative	βήσσομαι	βήσσῃ, βήσσει	βήσσεται	βήσσεσθον	βήσσεσθον	βησσόμεθᾰ	βήσσεσθε	βήσσονται
	subjunctive	βήσσωμαι	βήσσῃ	βήσσηται	βήσσησθον	βήσσησθον	βησσώμεθᾰ	βήσσησθε	βήσσωνται
	optative	βησσοίμην	βήσσοιο	βήσσοιτο	βήσσοισθον	βησσοίσθην	βησσοίμεθᾰ	βήσσοισθε	βήσσοιντο
	imperative		βήσσου	βησσέσθω	βήσσεσθον	βησσέσθων		βήσσεσθε	βησσέσθων
		active				middle/passive
infinitive		βήσσειν				βήσσεσθαι
participle	m	βήσσων				βησσόμενος
	f	βήσσουσᾰ				βησσομένη
	n	βῆσσον				βησσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: βήξω, βήξομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	βήξω	βήξεις	βήξει	βήξετον	βήξετον	βήξομεν	βήξετε	βήξουσῐ(ν)
	optative	βήξοιμῐ	βήξοις	βήξοι	βήξοιτον	βηξοίτην	βήξοιμεν	βήξοιτε	βήξοιεν
middle	indicative	βήξομαι	βήξῃ, βήξει	βήξεται	βήξεσθον	βήξεσθον	βηξόμεθᾰ	βήξεσθε	βήξονται
	optative	βηξοίμην	βήξοιο	βήξοιτο	βήξοισθον	βηξοίσθην	βηξοίμεθᾰ	βήξοισθε	βήξοιντο
		active			middle
infinitive		βήξειν			βήξεσθαι
participle	m	βήξων			βηξόμενος
	f	βήξουσᾰ			βηξομένη
	n	βῆξον			βηξόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔβηξᾰ, ἐβηξᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔβηξᾰ	ἔβηξᾰς	ἔβηξε(ν)	ἐβήξᾰτον	ἐβηξᾰ́την	ἐβήξᾰμεν	ἐβήξᾰτε	ἔβηξᾰν
	subjunctive	βήξω	βήξῃς	βήξῃ	βήξητον	βήξητον	βήξωμεν	βήξητε	βήξωσῐ(ν)
	optative	βήξαιμῐ	βήξειᾰς, βήξαις	βήξειε(ν), βήξαι	βήξαιτον	βηξαίτην	βήξαιμεν	βήξαιτε	βήξειᾰν, βήξαιεν
	imperative		βῆξον	βηξᾰ́τω	βήξᾰτον	βηξᾰ́των		βήξᾰτε	βηξᾰ́ντων
middle	indicative	ἐβηξᾰ́μην	ἐβήξω	ἐβήξᾰτο	ἐβήξᾰσθον	ἐβηξᾰ́σθην	ἐβηξᾰ́μεθᾰ	ἐβήξᾰσθε	ἐβήξᾰντο
	subjunctive	βήξωμαι	βήξῃ	βήξηται	βήξησθον	βήξησθον	βηξώμεθᾰ	βήξησθε	βήξωνται
	optative	βηξαίμην	βήξαιο	βήξαιτο	βήξαισθον	βηξαίσθην	βηξαίμεθᾰ	βήξαισθε	βήξαιντο
	imperative		βῆξαι	βηξᾰ́σθω	βήξᾰσθον	βηξᾰ́σθων		βήξᾰσθε	βηξᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		βῆξαι			βήξᾰσθαι
participle	m	βήξᾱς			βηξᾰ́μενος
	f	βήξᾱσᾰ			βηξᾰμένη
	n	βῆξᾰν			βηξᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Related terms

• βήξ (bḗx)

Further reading

• “βήσσω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “βήσσω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers