ανασταλτικό
Jump to navigation
Jump to search
Greek[edit]
Etymology[edit]
From ανασταλτικός (anastaltikós, “inhibiting, suspensive”, adjective).
Noun[edit]
ανασταλτικό • (anastaltikó) n (plural ανασταλτικά)
Declension[edit]
Declension of ανασταλτικό
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | ανασταλτικό • | ανασταλτικά • |
| genitive | ανασταλτικού • | ανασταλτικών • |
| accusative | ανασταλτικό • | ανασταλτικά • |
| vocative | ανασταλτικό • | ανασταλτικά • |
Coordinate terms[edit]
- αναστολέας m (anastoléas, “inhibitor”)
Related terms[edit]
- see: ανασταλτικός (anastaltikós, “inhibiting, suspensive”)
Adjective[edit]
ανασταλτικό • (anastaltikó)
- Accusative masculine singular form of ανασταλτικός (anastaltikós).
- Nominative, accusative and vocative neuter singular form of ανασταλτικός (anastaltikós).