αιρετικός

See also: αἱρετικός

Greek

Etymology

Learnedly, from Koine Greek αἱρετικός (hairetikós), the ancient sense: "able to choose", from αἱρέω (hairéō).
Also substantivised.

Pronunciation

• IPA^(key): /e.ɾe.tiˈkos/
• Hyphenation: αι‧ρε‧τι‧κός

Adjective

αιρετικός • (airetikós) m (feminine αιρετική, neuter αιρετικό)

1. heretical
2. sectarian

Declension

Declension of αιρετικός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αιρετικός •	αιρετική •	αιρετικό •	αιρετικοί •	αιρετικές •	αιρετικά •
genitive	αιρετικού •	αιρετικής •	αιρετικού •	αιρετικών •	αιρετικών •	αιρετικών •
accusative	αιρετικό •	αιρετική •	αιρετικό •	αιρετικούς •	αιρετικές •	αιρετικά •
vocative	αιρετικέ •	αιρετική •	αιρετικό •	αιρετικοί •	αιρετικές •	αιρετικά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αιρετικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αιρετικός, etc.)

Degrees of comparison by suffixation

comparative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αιρετικότερος •	αιρετικότερη •	αιρετικότερο •	αιρετικότεροι •	αιρετικότερες •	αιρετικότερα •
genitive	αιρετικότερου •	αιρετικότερης •	αιρετικότερου •	αιρετικότερων •	αιρετικότερων •	αιρετικότερων •
accusative	αιρετικότερο •	αιρετικότερη •	αιρετικότερο •	αιρετικότερους •	αιρετικότερες •	αιρετικότερα •
vocative	αιρετικότερε •	αιρετικότερη •	αιρετικότερο •	αιρετικότεροι •	αιρετικότερες •	αιρετικότερα •
derivations	relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο αιρετικότερος", etc)

Related terms

• see: αίρεση f (aíresi, “heresy”)

Noun

αιρετικός • (airetikós) m (plural αιρετικοί)

1. heretic

Declension

Declension of αιρετικός

	singular	plural
nominative	αιρετικός •	αιρετικοί •
genitive	αιρετικού •	αιρετικών •
accusative	αιρετικό •	αιρετικούς •
vocative	αιρετικέ •	αιρετικοί •