świr

See also: SWIR

Polish

Etymology

Unknown.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɕfir/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ir
• Syllabification: świr

Noun

świr m pers

1. (colloquial) nut; nutjob; crackpot; maniac

   Marek jest zupełnym świrem, lepiej trzymać się od niego z daleka. ― Marek is a complete nutjob, it's best to keep away from him.

2. (colloquial) mania; craziness; insanity

   Uważaj na niego, chyba ma świra. ― Look out for him, he might be crazy.

Declension

Declension of świr

	singular	plural
nominative	świr	świry
genitive	świra	świrów
dative	świrowi	świrom
accusative	świra	świrów
instrumental	świrem	świrami
locative	świrze	świrach
vocative	świrze	świry

Related terms

• mieć świra na punkcie
• świrnięty
• świrować
• ześwirować

 

Further reading

• świr in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• świr in Polish dictionaries at PWN