złorzeczenie
Jump to navigation
Jump to search
Polish[edit]
Etymology[edit]
From złorzeczyć + -enie.
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
złorzeczenie n
- (uncountable) verbal noun of złorzeczyć
- curse, imprecation
- Synonym: przekleństwo
Declension[edit]
Declension of złorzeczenie
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | złorzeczenie | złorzeczenia |
| genitive | złorzeczenia | złorzeczeń |
| dative | złorzeczeniu | złorzeczeniom |
| accusative | złorzeczenie | złorzeczenia |
| instrumental | złorzeczeniem | złorzeczeniami |
| locative | złorzeczeniu | złorzeczeniach |
| vocative | złorzeczenie | złorzeczenia |
Further reading[edit]
- złorzeczenie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- złorzeczenie in Polish dictionaries at PWN