współwinny

Polish

Etymology

From współ- +‎ winny.

Pronunciation

• IPA^(key): /fspuwˈvin.nɨ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -innɨ
• Syllabification: współ‧win‧ny

Adjective

współwinny (not comparable, no derived adverb)

1. (law) complicit

Declension

Declension of współwinny (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	współwinny		współwinna	współwinne	współwinni	współwinne
genitive	współwinnego		współwinnej	współwinnego	współwinnych
dative	współwinnemu		współwinnej	współwinnemu	współwinnym
accusative	współwinnego	współwinny	współwinną	współwinne	współwinnych	współwinne
instrumental	współwinnym		współwinną	współwinnym	współwinnymi
locative	współwinnym		współwinnej	współwinnym	współwinnych

Noun

współwinny m pers

1. (law) accomplice (associate in the commission of a crime)

Declension

Declension of współwinny

	singular	plural
nominative	współwinny	współwinni
genitive	współwinnego	współwinnych
dative	współwinnemu	współwinnym
accusative	współwinnego	współwinnych
instrumental	współwinnym	współwinnymi
locative	współwinnym	współwinnych
vocative	współwinny	współwinni

Related terms

nouns

• współwina
• współwinowajca

 

Further reading

• współwinny in Polish dictionaries at PWN